Ir al contenido principal

(Historia) Renunciar por vivir

Me llamo  paula , y he nacido con problemas en la columnna , por lo que he pasado toda mi vida en una silla de ruedas , mi madre murió cuando yo era un bebe y me cuidaron mis abuelos porque mi padre se fue, mis primeros años de vida los he pasado todos en hospitales con muchas enfermedades , pero las he aguantado todas , cuando entre en la escuela era muy timida y no hice muchos amigos , en los recreos yo vehia como los chicos jugaban al fútbol y yo soñaba , soñaba con ser una futbolista , pero se que nunca pasaria . Al llegar a la ESO mi vida cambio,  conocí a mucha gente , y entre toda esa gente a una muchacha , encantadora , en ese momento habia descubierto mi orientación sexual , no me gustaban los chicos , solo las chicas . Tenia verguenza de acercarme a ella pero fue ella quién se acerco a mi , me dijo que quería conocerme y quedar , y asi  fue , una tarde quedamos , y nos fuimos a pasear por un parque , ella empujaba mi silla , y de vez en cuando se paraba en un banco y se sentaba frente a mi y me agarraba las manos , y la tercera vez que paramos me dijo "TE QUIERO" , y me dio un beso . Nunca me habían besado pero creo que fue el mejor momento de mi vida , varios dias después todo el mundo sabia que saliamos juntas , pero no teniamos complejos.
Un dia al salir del instituto nos rodearon unos chicos y llamandonos de todo empezaron a golpearnos y a darnos patadas , cuando acabaron estabamos las dos tiradas en el suelo , sangrando , y pronto nos llevaron al hospital , yo sali antes pero ella se tuvo que quedar , le habian golpeado la cabeza . Fue varios días mas tarde cuando me dijeron que ella no pudo sobrevivir .

Mi vida los siguientes meses fue un horror, lloraba mucho, pero no quería que nadie se preocupase por mi , solo mi mejor amiga, mi rabia era mucha pero no quería causar malas impresiones. Una tarde me quede sola en casa , y con mis brazos me sostuve sobre la silla y entonces mi sonrisa salió cuando di un paso , varias consultas a medicos y tres meses de practica y ya consegui andar bién,  por una vez me había pasado algo bueno . Y saqué fuerzas de donde no las tenia para salir adelante , mis compañeros me conocían como la puta lesviana , pero no me importaban sus comentarios , sus abusos eran peores cuando me pegaban, al acabar tercero he vuelto a tener amigos , a confiar en mi y a llevar mejor mi vida , pero nunca nunca me he vuelto a enamorar , no por mi culpa , si no para que nadie mas resulte herido , hoy en día conozco a gente nueva , y me rodeo de gente de confianza , sigo teniendo pocas personas de confianza , pero las mejores , y se que me desprecia medio instituto por ser lo que soy y como soy , pero siempre siempre tendré a alguien que me apoye .

Comentarios

Entradas populares de este blog

Entrevista a Guido Álvarez Parga

En que proxectos colaboras na actualidade? Dende o mes de xaneiro estou integrado na Lug Open Factory (na rúa Pintor Corredoira), desenvolvendo un proxecto persoal relacionado co turismo. Alí colaboro ca xente do coworking, nas actividades do centro, no proxecto Atlantic Hubs, e sobre todo cos compañeiros da incubadora de ideas.  Para o mes de setembro teño tres propostas de traballo moi interesantes e agora estou en proceso de reflexión sobre que decidir. Como sabes, tamén colaboro en radio e en prensa escrita. En que xornais podemos lerte? Dende o 2013 en Galicia Confidencial, e dende este ano tamén en Lugo Xornal e no diario El Progreso. Tes algún blogue propio? Teño un sitio web persoal no que comparto os artigos que escribo para os xornais nos que colaboro, os programas de radio nos que participo, e en xeral todo tipo de reseñas sobre o meu traballo e proxectos nos que estou inmerso en cada momento. O enderezo é  www.guidoalvarezparga.com Como comezou o teu i...

(Entrevista ) Fundación Uxío Novoneyra

-A que se debe o nome da fundación? Debese ao gran poeta e escritor Uxío Novoneyra -E a que se dedica a fundación , cales son as suas funcios? Dinamizar o legado de Uxío e a súa casa museo. -Pero a parte diso sodes encargados doutras cousas ? Si, dos seus eidos , dos arquivos, a biblioteca e a pinacoteca. -Imaxino que a maior parte dos arquivos eran del? Si , como non -Pero tamén sodes moi importantes para o galego e a cultura galega , porqué  motivo? Realizamos proxectos de innovación da cultura galega. -E tamen no exterior? Si , tamén facemos un gran traballo para a internacionalización do galego e da súa cultura , xunto con coñecementos de Uxío e que transpasen as fronteiras nacionais e internacionais. -E realizades moitas actividades e programas? Si , temos unha programación de vangarda , sobre todo poética, cremos que a poesía e algo moi importante agora como tamén o era no seculo...

Una mariposa en tu camino

 Hoy os venimos a traer la historia de esta curiosa página en la que puedes encontrar todo tipo de joyas relacionadas con la naturaleza. Podeis encontrarla en @bolboretas.no.caminho en Instagram y ver como efectivamente son piezas únicas y elaboradas a mano. Su último complemento lo podéis ver, la mascarilla? No, la mascarilla no va incluída, pero si el enganche de la mascarilla personalizado. Este podría ser un anuncio de la teletienda, pero no lo es, es una iniciativa de una estudiante, que, en estos tiempos difíciles ha decidido innovar y llevar a cabo este proyecto para poder estudiar lo que desea. Son muchos los proyectos que realizan los estudiantes para ganar algo de dinero, pero este es 100% natural y totalmente concienciado y ambientado en la naturaleza y una atención durecta y cercana por parte de los administradores de la página.