Ir al contenido principal

(Historia) Renunciar por vivir

Me llamo  paula , y he nacido con problemas en la columnna , por lo que he pasado toda mi vida en una silla de ruedas , mi madre murió cuando yo era un bebe y me cuidaron mis abuelos porque mi padre se fue, mis primeros años de vida los he pasado todos en hospitales con muchas enfermedades , pero las he aguantado todas , cuando entre en la escuela era muy timida y no hice muchos amigos , en los recreos yo vehia como los chicos jugaban al fútbol y yo soñaba , soñaba con ser una futbolista , pero se que nunca pasaria . Al llegar a la ESO mi vida cambio,  conocí a mucha gente , y entre toda esa gente a una muchacha , encantadora , en ese momento habia descubierto mi orientación sexual , no me gustaban los chicos , solo las chicas . Tenia verguenza de acercarme a ella pero fue ella quién se acerco a mi , me dijo que quería conocerme y quedar , y asi  fue , una tarde quedamos , y nos fuimos a pasear por un parque , ella empujaba mi silla , y de vez en cuando se paraba en un banco y se sentaba frente a mi y me agarraba las manos , y la tercera vez que paramos me dijo "TE QUIERO" , y me dio un beso . Nunca me habían besado pero creo que fue el mejor momento de mi vida , varios dias después todo el mundo sabia que saliamos juntas , pero no teniamos complejos.
Un dia al salir del instituto nos rodearon unos chicos y llamandonos de todo empezaron a golpearnos y a darnos patadas , cuando acabaron estabamos las dos tiradas en el suelo , sangrando , y pronto nos llevaron al hospital , yo sali antes pero ella se tuvo que quedar , le habian golpeado la cabeza . Fue varios días mas tarde cuando me dijeron que ella no pudo sobrevivir .

Mi vida los siguientes meses fue un horror, lloraba mucho, pero no quería que nadie se preocupase por mi , solo mi mejor amiga, mi rabia era mucha pero no quería causar malas impresiones. Una tarde me quede sola en casa , y con mis brazos me sostuve sobre la silla y entonces mi sonrisa salió cuando di un paso , varias consultas a medicos y tres meses de practica y ya consegui andar bién,  por una vez me había pasado algo bueno . Y saqué fuerzas de donde no las tenia para salir adelante , mis compañeros me conocían como la puta lesviana , pero no me importaban sus comentarios , sus abusos eran peores cuando me pegaban, al acabar tercero he vuelto a tener amigos , a confiar en mi y a llevar mejor mi vida , pero nunca nunca me he vuelto a enamorar , no por mi culpa , si no para que nadie mas resulte herido , hoy en día conozco a gente nueva , y me rodeo de gente de confianza , sigo teniendo pocas personas de confianza , pero las mejores , y se que me desprecia medio instituto por ser lo que soy y como soy , pero siempre siempre tendré a alguien que me apoye .

Comentarios

Entradas populares de este blog

(Entrevista ) Fundación Uxío Novoneyra

-A que se debe o nome da fundación? Debese ao gran poeta e escritor Uxío Novoneyra -E a que se dedica a fundación , cales son as suas funcios? Dinamizar o legado de Uxío e a súa casa museo. -Pero a parte diso sodes encargados doutras cousas ? Si, dos seus eidos , dos arquivos, a biblioteca e a pinacoteca. -Imaxino que a maior parte dos arquivos eran del? Si , como non -Pero tamén sodes moi importantes para o galego e a cultura galega , porqué  motivo? Realizamos proxectos de innovación da cultura galega. -E tamen no exterior? Si , tamén facemos un gran traballo para a internacionalización do galego e da súa cultura , xunto con coñecementos de Uxío e que transpasen as fronteiras nacionais e internacionais. -E realizades moitas actividades e programas? Si , temos unha programación de vangarda , sobre todo poética, cremos que a poesía e algo moi importante agora como tamén o era no seculo...

Entrevista ao grupo Odaiko

-Como se describe o estilo de música que facedes? Difícel de respostar, non temos un estilo definido, o que sí estamos todos dacordo en que é unha maneira de acercala a percusión á xente, algo que para todos nos é unha prioridade. -Creedes que lle chega ao público?  Definitivamente sí,  só hai que ver a resposta en cada concerto do público participando de forma activa e como nos transmiten a súa cercanía e simpatía o finalizar os mesmos.  -que cousas curiosas vos pasaron durante as vosas actuacións?  Olvidársenos instrumentos...  darnos a risa durante algunha actuación fruto da naturalidade e cercanía característica dos nosos espectáculos... que nos agasallasen algo... pero... hai momentos, que son verdadeiramente entrañables. Recientemente, en Guitiriz, contábannos como unha das canción de Camiño de volta, o noso espectáculo con Vanesa Muela, que fala sobre un muiñeiro, evocáballe ao recordo do seu avó a unha das nosas espectado...

Entrevista a escritora Mercedes Queixas

Que ramas da cultura tocas ti? O meu traballo cultural céntrase na palabra literaria, ora como autora ora como Secretaria xeral da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. Intentache outras actividades culturais? Interésanme todas as manifestacións e expresións culturais como espectadora, como interlocutora, como destinataria, mais non cheguei a exercer ningunha. Como te decribirías? Unha traballadora da palabra de noso que acredita en que o ensino e a cultura son radicalmente transformadoras para o necesaro avance da sociedade. Que supón para tí Galicia? Un xeito propio e irrenunciábel de ser e estar no mundo. Como surxiu o teu interese polo que fas? A curiosidade ten un papel moi importante en todo o que facemos. O encontro con persoas referentes tamén. A miña vocación como docente naceu xa no instituto precisamente grazas a profesorado referente para min. Á literatura e á escrita tam...