El blog de sergiotop

Dende cando sabes ao que te queres dedicar?  Eu souben que quería ser actriz dende moi nena, e tiven sorte de sabelo, porque puiden ir buscando a formación que máis me interesaba, e ir coñecendo a profesión Cal foi teu primeiro papel máis importante?  Fixen episódicos e papeis pequenos, pero eu considero que o meu primeiro traballo importante foi o papel de Erea na serie O Faro. Estar nesa serie foi unha aprendizase brutal e unha etapa xenial Algunha vez pensache en deixalo?  Esta profesión ten momentos moi duros, mentiría se dixese que nunca pensei en deixalo, pero esas etapas hai que pasalas, porque é unha profesión con moitos altos e baixos Algún talento máis?  Encántame cantar, levo desde os 16 anos cantando en grupos, hai tempo que non me subo a un escenario porque non tiven moito tempo, pero é algo que non quero deixar aparcado  Unha reflexión?  Cada proxecto que comezo éncheme de ilusión, desfruto moito do meu traballo e tiven a gran sorte de poder encarnar personaxes brutales e

"Falo eu nesta miña lingua Inimiga sempre do castelán Faloa eu porque a quero E eles non de antemán Logo veñen a esta terra Máis non conseguen medrar Neses momento danse conta Ai miña lingua tamén te ei amar"              Sergio Álvarez

“son amante desta terra A terra nai de Castelao Dos mares de Manuel Antonio E da cantareira que mais berra Ese grito que sae da alma Ata a peor meiga espanta Prefiro estar do seu lado Ca de quen xa non canta" "Vexo Vigo vexo Cangas  Tamén vexo Redondela Voxo a cidade do Porto Quen me dese vivir nela Dende Braga ata Fisterra Dende o Bierzo ata Sansexo Eche o reino de Galiza O reino dos meus devanceiros Se teis alma de feiticeira Teis corazón de galega Asentate nesta terra Que adopta a todo o que queira Pero se por un casual non veis Faime caso e pensao moito A Galicia é unha estrela De faíscas de madeira       Sergio Álvarez                Sergio Álvarez         

"Vinte chorar miña nena Vinte chorar trascos montes Vinte chorar esas penas Esas penas chamadas mortes As bagoas cor da prata Os queixumes de alma en pena Non te preocupes miña moza As de te reencontrar con ela"                                  Sergio Álvarez

Era un solpor de verán A lúa xa esclatecía Os lobos saían ao monte Cantar coa súa claridade Mirame miña luiña Mirame como te quero Máis espero non me olvides Porque eu no monte te espero Sergio Álvarez

Iba no outono cos bimbios Para o medio dunhas videiras E cantaba unhas cantigas Que eran as muiñeiras Mais logo viña a choiva E me tiña que acoller Debaixo dun bidueiro Agora que caia a pracer Sergio Álvarez

Eran las cuatro de la mañana La puerta de mi casa derribaron Entraron los camisas negras A darme el último paseo Me apuntaron con un arma Y me dijeron que de espaldas Pero Prefiero morir de cara Y mirar a mi asesino al alma Sergio Álvarez

Yo me identificaré Con un famoso singular Que no sea inculto ni pijo Ni me van los del TRA TRA Yo prefiero a los humildes El resto deben quebrar Porque son estas personas Capaces de el mundo levantar Sergio Álvarez

Todas esas vidas Non vividas Esas mortes Que non teñen nome Que foi desas persoas Que viviron na morte E morreron na vida A morte A vida Que máis da Se estamos feitos de zinzas De escuma Ou de ar A deus deixo por testigo Que no mundo vou quedar Sergio Álvarez.

Está mal ser diferente Ou iso din meus compañeiros Pero de ser un xitano Orgulloso sempre se sente Mais os muros psicolóxicos Que a sociedade nos impón Fai que parezamos monstros Cando en realidade non Sergio Álvarez.

Nací en un cuerpo de chico Pero yo me sentía chica Y al decirselo a mis padres Al médico me llevaron Decían que estaba loca Y casi me lo impidieron Pero tras yo operarme Siento que por fin me libero Sergio Álvarez

Me insultan y me hacen fuerte Me escupen y me dan orgullo Scabar conmgo no pueden Mientras me dure el orgullo Por defender lo que yo pienso Por exapandir esas ideas Juzguenme todo lo que quieran Pero me declararán la guerra Sergio Álvarez

Si te digo no te acerques Hazme caso no lo hagas Contacto humano no quiero Estatar sola lo prefiero Nací con esta enfermedad Que no es algo pasajero Superarme cada día Pero ser heroe no quiero Sergio Álvarez.

Eu decidín darvos a vida E vos así mo pagades Contaminando os mares E as selvas destrozando Non podo velo eu meus fillos Eu facer nada non podo Son a terra vo sa nai E vos ganastesvos o enterro Sergio Álvarez.

La ilusión nunca pierdo La conservo cada día Pero los palos de ciego Me agotan mi vida Haya sol nieve o truene La sonrisa no padece Prefiero ser feliz tonto Que un muerto amargado Mas si mi sonrisa volara Tras de ella yo iría Prefiero ir con la sonrisa Que con la pena mundana Sergio Álvarez 

Con un sombrero de paja Me muevo entre las palmeras Un trabajador de la fruta En temporada de primavera En el medio de la selva Bajo el calor del sol Trabajandndo con mi nieta Para poder comer algo hoy Sergio Álvarez.

Soy el viento y nadie me ve Pero traigo las brumas Esa venda blanca y espesa Que esconde la dehesa No dejo un solo día La compañía del gorrión Lo sigo en su continua ruta Hacia un lugar mejor Sergio Álvarez

Prefiro pasar desapercibido Sen que ninguén me faga caso Porque cada vez que non o fago Sei que vou acabar chorando Cando sofres esta lacra Prefires cambiar de vida Que se acabe este mundo Polo acoso traizoieiro Sergio Álvarez

Vives tu en la impecable urbe Vivo yo en el boscoso pueblo Pero de eso no depende El intelecto que ambos tenemos Sea yo listo o no tanto Lo sea más o menos que tu Pero por el hecho de ser de pueblo No vas a decirte tu mejor No vivo para la calle Vivo en ella Me criminalizan y me miran Como si fuese un apestado Es delito ser pobre Para muchos si lo es Yo quisiera poder salir Pero me lo prohibis Sergio Álvarez Sergio Álvarez

Las olas del mar de la vida Llaman al fin a la puerta Sabiendo que llegará ese momento La agonía es luego lamento Te quitan el alma y el aire Como si ahí nunca estuvieran Cuerpo y alma se separan En un adiós para no volver Sergio Álvarez

En la actualidad el movimiento feminista es uno de los movimientos más importantes y necesarios, de eso todo el mundo que apueste por la igualdad entre hombres y mujeres está de acuerdo. Pero de la misma manera que una parte mayoritaria de la población está muy concienciada con esos derechos iguales para ambos sexos, hay otra, en preocupante crecimiento que no defiende los postulados feministas y que no denuncia la situación actual de las mujeres con respecto a los hombres, con organizaciones que blanquean ese mensaje que intentan transmitir, digamos ong, partidos y medios de comunicación.  En un ejercicio de cordura deberíamos hacernos las siguientes preguntas :Nos parece normal que una mujer cobre menos que un hombre? Que mueran decenas de mujeres asesinadas cada año en la lacra de la violencia de género? Que hasta hace nada y aún en algunas mentes son las que se tienen que quedar en casa? Que no tengan derecho a ir vestidas como quieran? Lo hipersexualizadas que están?  La respuesta

É a historia de Sara unha rapaza de aldea que non foi a escola ata os 8 anos, debido a sua tardanza non coñecía aos demais compañeiros e eles entre si si que se coñecían. Tiña unha enfermidade chamada autismo que lle impedía tamén socializar co resto das persoas, e sen falar con ninguén votou 3 cursos, e cando todos se metían con ela apartabase a escribir contos, e gardabaos detrás dun listón de madeira solto que tiña no faiado. Un día colleu todos os relatos, pero atopou un, nun papel vermello que non escribira ela. Pero non era un relato, era unha carta, e decía " non sei quen es pero todo isto que escribes encantame, gustaríame coñecerte" Firmado con data de 2 de xaneiro de 1987,o que era imposible porque estaban en 1977, había dez anos de diferencia. Foi entón cando Sara volveu escribir unha historia, cunha mensaxe ao final que decía "quen es?" e deixouna detrás do listón, ela realmente non esperaba resposta pero si, varios días despois aparece outra carta fi

Neste artigo recollense as historias de varias persoas que viviron esa epoca e de todo o que aconteceu neses anos Creo que en moitas ocasións fálase de que foi unha época luminosa. Imaxino que por contraste co tempo anterior, que máis gris non podía ser. Eu vía a sociedade moi constreñida nas costumes, moi pechada, moi pouco aberta a cambios. Especialmente nas pequenas vilas.E moito franquismo, dese que está na raíz dos corpos, dese que aínda está presente en moitas cabezas. Cando digo franquismo, digo esa interiorización da represión. Non era só que viñesen os grises mallar en nós nas manifestacións, ou que aínda houbese tantas cousas prohibidas. Era o franquismo nas cabezas, a xente tratando de controlar unha a outra.É unha pregunta tan aberta que me custa un pouco responder...O da liberdade social depende un pouco de onde vivises, xa sabes. A presión social non é a mesma nunha pequena vila que nunha cidade. Non o é nin a presión social real, exercida pola xente, nin a que ti per

Comezaba o instituto, nova clase, novos compañeiros novos ambientes, esperaba olvidar o pasado, segundo de bacharelato era unha nova expectativa, recordo ainda de cando miña moza, morrera e logo miña avoa me decía -Maruxa, iso pasache por seres diferente, se foses como os demais non pasaba nada. E eu non estaba disposta a ser unha mais, estaba disposta a honrar a memoria da miña moza a que os radicais mararon polo feito  de ser lesbiana, cada día, de camiño a casa, paso polo carón do cemiterio e vexo sua lápida, sentome no cespede, e escoito como o vento arremuiña as follas das arbores, como se Xiana me estivese falando, dende o outro mundo, eu chorando, cada día falaba coa fotografía da lapida preguntaballe que tal lle fora o día e deixaba que o vento fose a resposta, despois eu contaballe como me fora a min o día, co paño nunha man para cada cez que unha bagoa me percorría as meixelas poder secala. Logo chegaba a casa e via todas as nosas fotografías, xuntas, e nese momento eu pen

Na actualidade moito se fala de cambio climático, do aumento das temperaturas, do aumento do dioxido de carbono, a deforestación e demais causas relacionadas co cambio climático, pero este mes de agosto do 2019 foi unha bomba para o planeta cando de incendios falamos. Comezando polo Amazonas, eses incendios, con mais de 83000 focos, mais do dobre que o ano pasado, arrasan esta selva con toda a sua biodiversidade unica e con todas as tribus indias que se atopan dentro da mesma, producundo así un desprendemento de dioxido de carbono sin precedentes, despois de arder mais de un millón de hectáreas. Estes incendios, ainda que este ano sexan moitos mais, é algo que ocorre cada ano no amazonas, pero, de quen é a culpa? Quen está detrás? A resposta é sinxela, Bolsonaro chegou ao poder en brasil grazas aos madeireiros e grandes agricultores, e porqué lles interesaba iso? Porque unha das principais propostas do Actual presidente de Brasil era a recalificación do solo. Con iso, en todas as z

A diario escoitamos que África e moi pobre, que so hai fame, enfermidades e tamén as guerras e a represión de oriente, moitas veces dito por nos, pensando que os países desenvolvidos deben axudalos e que en Oriente acaben coas guerras para parar o fluxo de refuxiados que escapan de alí. Vamos ir pouco a pouco, primeiro coa afirmación das persoas de que África e pobre e dalguns gobernos desenvolvidos que din que queren axudalos. África foi unha colonia de numerosos países de Europa e estes usaban estas terras e os que alí vivían ao seu antoxo, conseguindo ampliar seus países, e man de obra barata ou gratuita polos recursos que alí hai. E segue habendoos, África e quizais un dos continentes mais ricos en moitas materias primas que os países obteñen de alí se non é gratis, case, diso aprobeitanse os países desenvolvidos e as grandes empresas que aforran moito facendo iso en África, pero non é solo alí, é en mais zonas. E non é so o material, é man de obra barata, ou gratuita, case excl

 Cando surxiu o teu amor pola música? O meu amor pola música venme de familia, eles foron quenes me transmitiron esa paixón. Desde ben pequena comecei a cantar, en pequenos coros, e logo xa en concursos. Como vía que a paixón ía a mais, decidín estudiar canto...e así ata hoxe...non sería capaz de vivir sen música. 2- Porque formacións pasaches? Comecei na Orquesta Suavecito, Orquesta Palladium, e logo estiven na Orquesta Paris de Noia. 3- En cal estás agora? Actualmente, formo parte da Orquesta Panorama. 4- Algún proxecto en solitario? Cal? Si, ademais da orquesta, tamén actúo en solitario.  Este ano tamén tiven o placer de colaborar con Dj Son1c, xuntos sacamos a canción “Festa Rachada”. 5- Hai fatima pego para rato? Por suposto..! 6- Dende cando estás na televisión e cando surxiu iso? Eu estudiei Comunicación Audiovisual, polo que desde que rematei a carreira estiven vinculada, dun xeito ou doutro, á televisión. Desde fai uns cantos anos, ti

Ola, a historia é longa de máis. Brevemente, conta como o príncipe grego Gatelo -fillo do rei de Atenas- viaxa a Exipto e alí casa con Scota, filla do Faraón. Gatelo e Scota abandonan Exipto cun grupo de gregos e de exipcios e viaxan polo Mediterráneo até chegaren á península ibérica. Alí Gatelo funda en Lusitania a cidade de Portus Gatelus (Porto), do nome da cal deriva o de Portugal. Despois continúan a viaxe até a Galiza, onde Gatelo funda Brigancio, identificada por diversos autores con Compostela, Betanzos ou A Coruña. En Brigancio Gatelo instala a capital do seu reino e fai uso da Pedra do Fado para gobernar. Os dous fillos de Gatelo -Hibero e Emeco- conquistan Irlanda e instauran na illa unha liñaxe de reis galegos. Décadas despois un deses reis, Simon Breco, levou a Pedra do Fado dende Brigancio até a Irlanda e colocouna en Tara, a capital da realeza galaica na illa. Finalmente, moitos anos despois, outro rei descendente de Gatelo, Fergus, conquistou Escocia e levou con e

Como che surxiu a curiosidade pola ilustración? Persoalmente creo que todos temos dende cativos interese por debuxar, é só que algúns non deixamos de facelo. Eu dende neno sentín no acto de debuxar algo máxico, poder crear o que un quere só con imaxinalo.  Debuxar debería tomarse máis en serio na educación. É un dos sistemas de comprensión, memorización e análise  da realidade que máis se achega ao sistema de almacenamento de imaxes que usa o noso cerebro. Se debuxamos as cousas entendémolas e lembrámolas con moitísima máis precisión que se só a observas. Vivimos nun mundo cheo de imaxes, e non ensinamos á sociedade a traducilas e a comprendelas na súa totalidade. Niso estamos moi atrasados. A ilustración profesional descubrina a medida que ía aprendendo e facéndome profesinoal do medio. É un trballo moi estimulante, pero só é realmente válido para aquelas persoas que disfruten e lles apaixoe realmente o debuxo como para estar 10 ou 12 horas diarias debuxando e incluso ás veces tra

A túa actividade é ser cantante verdade? Si, é a principal, intentei ser actor e poeta pero diso xa fai moito tempo Todo o que cantas é composto por ti? As letras si, e molame moito traducir pezas coma ximnasio, e despois tamén fago per-versións Volverías tentar ser actor? Si, fai un tempo fixemos non saimos do lixo, a primeira webserie en galego e servidume tm, e agora estou facendo un proxecto cun colega, aos bluesmen o que nos move son as ansias de actuar, non distinguimos pezas Que supón crear esa primeira webserie? Unha epoca moi divertida na que fixen  colaboracións con DAS KAPITAL con Marcos Paino e Agit Pop Sintes que coas tuas letras axudas a sociedade? Polomenos dou batalla, teño seguidores de 4 anos que lle piden as suas nais que cando comeza o colexio lle coloquen os instrumentos como os teño colocados eu na monobanda, e iso merece moito a pena e é super emotivo Daste conta de que coas túas actuacións aislas ao público de seus problemas? Vaia, nunca o vira así, p

Donde naceche? Em Cracóvia, Polónia. Ata que idade votaches alí? Até os 24 anos. Como coñeceche o sitio onde vives? Cheguei a Compostela com uma bolsa de estudo. Porque decidiches vivir ahí? A verdade é que estava num ponto da minha vida em que uma vez acabado o curso universitário, tivem que procurar trabalho e ideias para o meu futuro. Como passei aqui 5 meses estudando e Compostela soubo-me a pouco, decidim voltar e arriscar. Permitim-me 3 meses de prova até encontrar algum trabalho. Não foi fácil e os meus primeiros trabalhos eram um pouco... lixo, mas resistim e fiquei até ter projetos mais sérios nas mãos. Que supón para ti o galego e Galicia? Agora mesmo Galiza é a minha segunda ou incluso já primeira casa. O galego é a língua na que falo com o meu marido, amigos, e agora um pouco também com o meu filho (ainda que com el tento falar polaco a maioria das vezes). Fago também algo de ativismo linguístico nas redes sociais porque acho que é importante combater a omnipresente men

Que ramas da cultura tocas ti? O meu traballo cultural céntrase na palabra literaria, ora como autora ora como Secretaria xeral da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. Intentache outras actividades culturais? Interésanme todas as manifestacións e expresións culturais como espectadora, como interlocutora, como destinataria, mais non cheguei a exercer ningunha. Como te decribirías? Unha traballadora da palabra de noso que acredita en que o ensino e a cultura son radicalmente transformadoras para o necesaro avance da sociedade. Que supón para tí Galicia? Un xeito propio e irrenunciábel de ser e estar no mundo. Como surxiu o teu interese polo que fas? A curiosidade ten un papel moi importante en todo o que facemos. O encontro con persoas referentes tamén. A miña vocación como docente naceu xa no instituto precisamente grazas a profesorado referente para min. Á literatura e á escrita tamén cheguei por convite de persoas referentes que sempre me animaron a

-Como cres ti que colaboras coas nosas letras? -Mantendo acesa a lingua que os meus avós me ensinaron e coa que coñecín o mundo. E un dos meus xeitos de estar agora no mundo é escribilo. -Cantos poemas propios teis? -Moitos, e a lista non deixa de medrar conforme pasa o tempo. -Escribes novela ou nunca te propuxeches iso? -Por min escribiría ata debaixo da auga, e iso pode incluír novelas algún día.  -Como te ves en dez anos? -Agardo, á parte de máis vella, poder presumir de máis sabia. :) -Algún proxecto novo? -Cada día é un proxecto novo. -Que significa para ti o día de Galicia? -Galicia faise cada día, pero as persoas precisamos símbolos e referencias. -Como o vas celebrar? -Entre letras, escoitando o pregón da inauguración da Feira do Libro de Rianxo.

Que é avante LGTBI? -Avante é unha organización formada por persoas LGBT+ que teñen inquietudes máis alá do marco de representación e visibilidade que buscan algunhas organizacións tradicionais. Nos buscamos a completa liberación do colectivo LGBT+, e comprendemos que non será posible sen darlle á nosa loita un enfoque anticapitalista, feminista e galeguista. Como chegache a ser o responsable de organización? En outubro do ano pasado realizouse en Compostela unha asemblea nacional á que asistiron membros de Avante de todas as localidades nas que estamos constituidas. Ao longo de todo un día de intensos debates definimos as liñas ideolóxicas e organizativas que seguiría Avante a partir dese momento. Ademais, co fin de funcionar de xeito máis eficiente a nivel nacional realizouse unha votación por listas abertas para escoller quen formase parte da Coordinadora Nacional. Nesa votación saímos escollidas 7 persoas, e máis tarde sumouse unha persoa extra por cada localidade a modo de repr

-Como se describe o estilo de música que facedes? Difícel de respostar, non temos un estilo definido, o que sí estamos todos dacordo en que é unha maneira de acercala a percusión á xente, algo que para todos nos é unha prioridade. -Creedes que lle chega ao público?  Definitivamente sí,  só hai que ver a resposta en cada concerto do público participando de forma activa e como nos transmiten a súa cercanía e simpatía o finalizar os mesmos.  -que cousas curiosas vos pasaron durante as vosas actuacións?  Olvidársenos instrumentos...  darnos a risa durante algunha actuación fruto da naturalidade e cercanía característica dos nosos espectáculos... que nos agasallasen algo... pero... hai momentos, que son verdadeiramente entrañables. Recientemente, en Guitiriz, contábannos como unha das canción de Camiño de volta, o noso espectáculo con Vanesa Muela, que fala sobre un muiñeiro, evocáballe ao recordo do seu avó a unha das nosas espectadoras... cousas como esta emoci

En que proxectos colaboras na actualidade? Dende o mes de xaneiro estou integrado na Lug Open Factory (na rúa Pintor Corredoira), desenvolvendo un proxecto persoal relacionado co turismo. Alí colaboro ca xente do coworking, nas actividades do centro, no proxecto Atlantic Hubs, e sobre todo cos compañeiros da incubadora de ideas.  Para o mes de setembro teño tres propostas de traballo moi interesantes e agora estou en proceso de reflexión sobre que decidir. Como sabes, tamén colaboro en radio e en prensa escrita. En que xornais podemos lerte? Dende o 2013 en Galicia Confidencial, e dende este ano tamén en Lugo Xornal e no diario El Progreso. Tes algún blogue propio? Teño un sitio web persoal no que comparto os artigos que escribo para os xornais nos que colaboro, os programas de radio nos que participo, e en xeral todo tipo de reseñas sobre o meu traballo e proxectos nos que estou inmerso en cada momento. O enderezo é  www.guidoalvarezparga.com Como comezou o teu interese p

Cal é o campo da cultura ao que te dedicas? A literatura é o compo principal no que me desenvolvo Como naceu o teu interese por iso? Teño interese pola escrita dende que eu era moi pequena Cales son teus proxectos mais importantes? Escribir boas historias, non hai mellores nin peores Cales son os teus futuros proxectos? Os mesmos, escribir boas historias como levo feito ata agora mesmo como che dixen agora  Queda ainda moita María por diante? Espero que sí polo meu ben e para poder seguir creando Como te ves en cinco años? Escribindo historias como ate agora Que opinas desta sociedade? Unha pregunta tan xeral precisa dunha resposta amplísima. En dúas palabras, precisa mellorar.  Como te defines? Nada define millor a un escritor que os seus libros e ahí poderedes atopar o que me define a min

-Como decidiche empezar túa carreira músical e como a empezaches? Decidín empezar polo que considero unha das fontes de cultura e de tradición máis grande que temos en Galicia: A verbena. Dende moi pequeno sempre fun feliz na festa e que mellor que vivir facendo o que máis che gusta, e na terra. Así comecei no ano 2008. -cal foi o paso mais grande que deche nela? Sen ningunha dúbida un dos pasos máis grandes que dín foi arriscar todo para poder participar en Luar. Algo do que non me arrepinto en absoluto e que estou convencido que foi unha das mellores decisión da miña vida. -a parte de luar , actuache nalgún outro programa? Esporádicamente en Bamboleo, no Aquí Galicia e no desaparecido A toda Salsa. -en que agrupacións estiveche a parte de Kubo? Empecei nos Trovadores da Coruña no ano 2008. Estiven 5 temporadas coa orquesta Miramar. No 2016 formei parte da desaparecida orquesta Stelares. -fas algo a parte de actuar ? Son copropietario de EmocionArte, Escola de Artistas. E nes

Canto tempo levades na escena músical?  Pois comezamos a dar concertos xuntos fai case tres anos aprox, mais como grupo (SonDaRúa) levamos un pouquiño máis de dous anos. -Algún cambio importante dende os vosos inicios? Cremos que principalmente o que mudou dende os nosos comezos, é que estamos tratando de ir mellorando pouco a pouco na calidade e a profesionalidade do que facemos, xa sexa a nível de gravacións, audiovisual, etc... e tamén consideramos que a día de hoxe temos un directo moi potente que nos respalda. -que vos di o público da música que facedes? En termos xerais que se sinten representados co que dicimos nas nosas letras, e que valoran moito a música que facemos, tamén hai algún que outro hater que nos da forzas á súa forma (jeje) -notades que o público vos sinte cercanos a eles? Cremos que sí, en cada concerto tentamos conectar coa xente de forma que sintan que somos simplemente tres (non dous, que se enfada o DJ xd) colgados facendo música, mais cando baixamos

Una noche mas en la penumbra de Irlanda del norte, la niebla cubre las paredes y las calles adoquinadas de la ciudad de Northvillage, no se sentía nada mas que el viento azotando los arboles que estaban en el bosque, al pie de la montaña que se levantaba sobre la ciudad. El ambiente era frío, de finales de noviembre y por los angostos callejones solo circulaban las desdichadas ratas que, ignorantes del resto del mundo, se convertían en una epidemia. Algún que otro carro de caballos circulaba de vez en cuando, devolviendo a casa a sus afortunados dueños, porque en aquellas calles cada noche era un peligro con la ingente cantidad de malhechores que podían hacer que una buena noche se convirtiese en tragedia . El resto de personas estaba durmiendo, tan plácidamente, menos los dueños de los comercios, que por el miedo a que les entrasen a robar dormían de rato en rato. Pero cada noche era un mundo distinto porque siempre pasaba algo, y esta no iba a ser distinta, cuando a altas horas un

Decenas  de antorchas alumbraban aquel paisaje , prendían fuego a los matorrales y avanzaban tierra adentro , así nos complicarían la entrada en tierra y éramos conscientes de que nos iban a atacar tan pronto consiguieramos atravesar la zona quemada , por lo que nos preparamos con todas las armas y nos dispusimos a acercar los barcos a la costa. Terrible error , el viento comenzó a soplar mas fuerte y arrastró todos los barcos contra la costa , arrasandolos por completo todos , pero , gracias al cielo , no se tuvieron que lamentar víctimas pero todos acabamos en el mar , lo que a algunos les hizo surgir una idea . Al estar completamente mojados corrimos entre el fuego causandonos muchos menos daños que si no estuvieramos empapados en agua, y justo al otro lado encontramos a los que vieramos desde los barcos , que venían hacia nosotros dispuestos a atacarnos , pero no contaban con nuestra ingeniosa idea . Cogimos unos arapos , enredamos piedras en ellos y haciendo girar en circulos e

Me llamo Gener y vivo en la zona mas al norte de la peninsula , en una zona donde llueve en abundancia, pero el calor también aprieta de vez en cuando , Vivimos en ellas varias tribus que en conjunto se Nos denomina celtas, cuanto mas al norte los gallaci están mas avanzados , cuanto mas al sur mas dedicados a tareas del campo , las zonas costeras son las mas preciadas porque existe trafico marino que conecta con otras regiones. Un buen día al pueblo nos llegó un rumor , había unas islas mas al norte habitadas por unos salvajes pero que para nuestro guía , Breogán no son mas que un estorbo en sus planes , que cuales eran sus planes? Pues no lo averiguamos hasta bastantes días mas tarde , comenzaron a reclutar a gente que debía tener todas sus dotes y toda su fuerza sin ningun tipo de problema físico , uno de ellos fui yo . Unos meses despues del reclutamiento a todos nosotros nos condujeron a la costa, allí había pequeñas embarcaciones y de malas condiciones, como la tecnología actua

Existe la creencia popular de que en Galicia no hay muchas fiestas , y esa creencia se puede desmontar muy facilmente. Galicia cuenta con 9000 fiestas al al año ,la primera o la segunda región con mas fiestas de toda España solo disputando con Andalucía, cada fiesta es un gran evento ya que las orquestas de galicia son las mas grandes de España , con los 10 escenarios de orquesta mas grandes de toda España y con unos presupuestos para fiestas que rondan los 30/30mil  euros por día. La industria de la verbena genera 3000 empleos y millones de euros al año , las orquestas mas famosas son: Panorama, El combo, olympus, Paris de noia, Kubo , Charleston , La formula y así se podría seguir un día entero. Muchas de estas fiestas son dedicadas a la comida, otras a los patrones de cada parroquia , en cada gran fiesta las calles se convierten en un gran parque de atracciones que puedes recorrer y no acabar nunca. Pero hay otra gran industria que no es la de las verbenas , es la de los concier

En Galiza existen as catro provincias que todos coñecemos , pero hay duas zonas mais fora da terra galega que pola cantidade de galegos e de descendentes de galegos que alí viven que se lles considera xa como se foran duas provincias  (ficticias) mais. E porqué hai tantos galegos vivindo fora? Porque aquí non atoparon as oportunidades que necesitaban e emigraron a outros países en auxe naqueles momentos donde si as atoparon, pero sobre todo polo exilio da dictadura que facía imposible pensar e actuar libremente e que se mataba a todo aquel que pensase distinto , e fora puidose fomentar e manter o idioma e a cultura galega que non se podía facer en Galicia. A quinta provincia da que falamos é Arxentina, a ese país foi a cal emigraron e exiliaron máis galegos , ali desenrolaron a sua vida financieira , comercial e cultural. Como vida cultural podese reflectir os traballadores galegos nos xornais dese país e a creación de novos xornais , continuou a expansión literaria ,teatral e artíst

A estrela cultural de 6 puntas do Atlántico són probablemente as 6 zoas cunha cultura e similitudes na historia e en xeral. Empezamos con Portugal e Galicia , as duas primeiras puntas da estrela , estas duas rexións son as de ADN mais parecido ou casi similar de toda a peninsula iberica, comparten un idioma que foi o mesmo no galego e o portugués que foi o Galegoportugués , e incluso agora son casi similares , mais que calquera dos dous ao español, comparten unha cultura propia que é casi imposible encontrar en outro lugar e que intercambian entre si . A terceira punta da estrela é Brasil , que comparte idioma coas duas puntas anteriores e que pertenceu ao reinado de Portugal , po lo que deixou o seu  idioma , sua cultura e o ADN que une as tres puntas que xa levamos. A cuarta está en Francia e tamén lle chaman Finisterre como en unha rexión de Galicia e outra de Portugal, esta rexión Francesa está ampliamente emparentada con Galicia , con culturas moi similares e escritores de amba

Hoy es el día de la mujer y una vez mas el feminismo toma las calles en todo el mundo , pero como el año pasado nuestro país volverá a ser el de manifestaciones mas relevantes del planeta. Y se preguntarán porqué se movilizan, pues por lo siguiente: Igualdad  en la sociedad Mismos derechos Igualdad en el empleo y trabajos En contra de la violencia de genero Para defender lo que les pertenece Porque las mujeres cobran un 30% menos de media, porque vivimos en una sociedad machista y patriarcal y eso hay que cambiarlo, porque aún hay hombres que controlan por completo a sus parejas , porque las mujeres no ocupan ni el 20% de los cargos importantes. Es increible como en un día como este se ve en redes sociales una cantidad de insultos y denigraciones machistas, contra el movimiento que hoy hay en las calles y que lo hacen algunas veces sin argumentos , con burlas, ataques directos o con argumentos del siglo 17 como minimo .

Esta historia comienza en un recognito lugar de Moldavia hace 300 años , en unas tierras que estaban bajo el poder de la princesa Iris . Era la persona mas banevolente con las personas que habitaban en su reino. Tenía varias personas encargadas de su segurudad entre ellas arqueros que se situaban siempre con sus arcos muy proximos a ella. Un día uno de los arqueros avisó a la princesa de que había un lobo que quería matarla y el le propuso que salieran a cazar a todos los lobos de la región . La princesa se negó a eso y le pidio al arquero que localizase el lobo y se lo trajese para que ella pudiese verlo. Asi fue como ese arquero partió en la busqueda de ese lobo , pasaban días y días , hasta que  una noche sintio un ruido cerca de donde dormia. Con la luna se vehia muy bien y el cazador se acerco al ruido y , era un lobo , le disparo una flecha que lo hirio gravemente en un costado. Un día despues llega el arquero con el lobo a palacio y lo pone frente a la princesa , este se ac

De pequeña yo estaba sola en mi pueblo , las calles estaban vacías y no tenía con quien jugar , y yo siempre me iba a la playa del pueblo, fuera verano o fuera invierno , en verano cogía mi bañador y me metía en el agua , hundía la cabeza para ver los peces que nadaban por debajo mia . En invierno cogía mi chaqueta y mi gorro e iba a ver como las olas rompian contra las rocas del acantilado y como el viento jugaba con la arena creando remolinos y yo me imaginaba que eran grandes tornados y escapaba de ellos. Pero derrepente de un día para otro , en verano , mis padres comenzaron a vaciar la casa y ahi me di cuenta de que nos ibamos del pueblo . Dos días despues nos habíamos mudado al centro , a la jungla de asfalto , donde no había mar , donde el viento no jugaba con nada mas que la basura de la calle y donde todos esos coches y personas arruinaban la tranquilidad, era como si cambiase de mundo del paraíso al infierno , yo quería mis bosques y mi pueblo , pero todavía mas mi playa.

Hoy os voy a hablar de mi bisabuelo , Mi bisabuelo era un Republicano al que le encantaba la cultura, nunca fue un hombre de campo como el resto de su familia . Pronto decidio dedicarse a la politica y ensalzar los valores republicanos , pero lo que no sabía era que eso le costaría cambiar de vida, cuando se impuso la dictadura tuvo que huir a Portugal,  pero allí pronto fue encontrado y antes de ser deportado se escapó a sudamerica, exactamente a Venezuela. Allí participó activamente en la cultura y aún mas en la política nacional venezolana y promocionó de forma intensiva las culturas española y gallega y el republicanismo. Creo varias iniciativas culturales y participo en el asesoramiento del gobierno. Allí tuvo uno o varios hijos y obtuvo numerosos inmuebles en diferentes lugares. Pero con el cambio de gobierno tuvo que huir de nuevo, de nuevo perseguido , dejando a sus hijos ya mayores atrás con algunos de sus inmuebles y los otros inmuebles fueron requisados por el gobierno ,