Ir al contenido principal

La noche de los cristales rotos(capítulo 1)

Una noche mas en la penumbra de Irlanda del norte, la niebla cubre las paredes y las calles adoquinadas de la ciudad de Northvillage, no se sentía nada mas que el viento azotando los arboles que estaban en el bosque, al pie de la montaña que se levantaba sobre la ciudad. El ambiente era frío, de finales de noviembre y por los angostos callejones solo circulaban las desdichadas ratas que, ignorantes del resto del mundo, se convertían en una epidemia.

Algún que otro carro de caballos circulaba de vez en cuando, devolviendo a casa a sus afortunados dueños, porque en aquellas calles cada noche era un peligro con la ingente cantidad de malhechores que podían hacer que una buena noche se convirtiese en tragedia . El resto de personas estaba durmiendo, tan plácidamente, menos los dueños de los comercios, que por el miedo a que les entrasen a robar dormían de rato en rato.

Pero cada noche era un mundo distinto porque siempre pasaba algo, y esta no iba a ser distinta, cuando a altas horas un barco hizo sonar las campanas avisando de su llegada a puerto, fueron varios los que se acercaron a ver lo que traía ese barco, pero al llegar a su altura, de forma que pudiesen ver claramente lo que este transportaba, la sorpresa fue mayúscula.

Nada mas traía que un saco de provisiones a medio empezar y un jarro de agua, pero nadie a bordo, entonces, quien hizo sonar la campana? Sería el viento? Como ha llegado hasta ahí ese barco? Las preguntas se sucedían, pero todo lo contrario pasaba con las respuestas, que eran escasas, decidieron esperar a que se hiciese de día para investigar.

Pero al llegar el día, la penumbra bajo aquella niebla era tal que la oscuridad se seguía siendo la que se cernía sobre la ciudad, fue entonces cuando varios vecinos y la misma guardia ciudadana se acercó a ver que ocurría con aquella extraña embarcación que tenía amedrentada a toda la villa, se subieron a bordo y empezaron a observar lo que podía conducirles a alguna respuesta, y en cubierta nada pudieron encontrar, mas sí algo encontraron en bodega.

Comentarios

Entradas populares de este blog

(Entrevista ) Fundación Uxío Novoneyra

-A que se debe o nome da fundación? Debese ao gran poeta e escritor Uxío Novoneyra -E a que se dedica a fundación , cales son as suas funcios? Dinamizar o legado de Uxío e a súa casa museo. -Pero a parte diso sodes encargados doutras cousas ? Si, dos seus eidos , dos arquivos, a biblioteca e a pinacoteca. -Imaxino que a maior parte dos arquivos eran del? Si , como non -Pero tamén sodes moi importantes para o galego e a cultura galega , porqué  motivo? Realizamos proxectos de innovación da cultura galega. -E tamen no exterior? Si , tamén facemos un gran traballo para a internacionalización do galego e da súa cultura , xunto con coñecementos de Uxío e que transpasen as fronteiras nacionais e internacionais. -E realizades moitas actividades e programas? Si , temos unha programación de vangarda , sobre todo poética, cremos que a poesía e algo moi importante agora como tamén o era no seculo...

Entrevista ao grupo Odaiko

-Como se describe o estilo de música que facedes? Difícel de respostar, non temos un estilo definido, o que sí estamos todos dacordo en que é unha maneira de acercala a percusión á xente, algo que para todos nos é unha prioridade. -Creedes que lle chega ao público?  Definitivamente sí,  só hai que ver a resposta en cada concerto do público participando de forma activa e como nos transmiten a súa cercanía e simpatía o finalizar os mesmos.  -que cousas curiosas vos pasaron durante as vosas actuacións?  Olvidársenos instrumentos...  darnos a risa durante algunha actuación fruto da naturalidade e cercanía característica dos nosos espectáculos... que nos agasallasen algo... pero... hai momentos, que son verdadeiramente entrañables. Recientemente, en Guitiriz, contábannos como unha das canción de Camiño de volta, o noso espectáculo con Vanesa Muela, que fala sobre un muiñeiro, evocáballe ao recordo do seu avó a unha das nosas espectado...

Entrevista a escritora Mercedes Queixas

Que ramas da cultura tocas ti? O meu traballo cultural céntrase na palabra literaria, ora como autora ora como Secretaria xeral da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. Intentache outras actividades culturais? Interésanme todas as manifestacións e expresións culturais como espectadora, como interlocutora, como destinataria, mais non cheguei a exercer ningunha. Como te decribirías? Unha traballadora da palabra de noso que acredita en que o ensino e a cultura son radicalmente transformadoras para o necesaro avance da sociedade. Que supón para tí Galicia? Un xeito propio e irrenunciábel de ser e estar no mundo. Como surxiu o teu interese polo que fas? A curiosidade ten un papel moi importante en todo o que facemos. O encontro con persoas referentes tamén. A miña vocación como docente naceu xa no instituto precisamente grazas a profesorado referente para min. Á literatura e á escrita tam...