Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de mayo, 2018

(Poesía) Terroristas de montes

Din que non pero son terroristas Terroristas con armas perigosas Armas que poden acabar con todo Armanse de chisqueiros e gasolina Unha vez que comeza o seu atentado Iso xa non hai quen o pare Un atentado a centos de graos Atentado no que morren persoas Pero moutos mais animais ca persoas Pero neste caso quen é o animal? Un bichiño que coretea polo monte Ou o que acaba co bicho e co monte? A verdade e que eles son terroristas E matan a miles de seres vivos E tamen a persoas Agora , di ti que non.

(Reflexión) Armas

En realidade , si te fixas , poderiase decir que parte de España colabora en todas as guerras que existen no mundo ,en realidade é así , porque as armas son parte importante dos conflictos. Sin armas non habería tantos mortos nos conflictos e España é un dos países que mais armas e maquinaria de guerra produce, iso si , siempre llas vende a outros países. Do conflicto das armas tamén se sabe moito en certo país no que decenas de estudiantes morren ao ano por ataques con armas  en centros de estudio. Certo país que deixa criar aos nenos con armas , e se non o fas , intentan convencerte de que ti es o raro porque non o fas. Na miña opinión isto das armas necesita unha revisión , unha revisión que acabe cos miles de mortos inocentes  que causan ao ano , e que nadie se ten que criar na cultura das armas.

(Microrelato) Promesas directas a escravitude

Ela era Ana viña do norte de europa , alí ela e sua familia mendigaban polas rúas , e alí uns empresarios prometeronlle un futuro mellor en España. Colleu o que tiñan a man e veu para o sur de Europa. Recollerona no aeroporto e levarona nun coche ata o lugar donde traballaría.  Cuando chegaron descubriu que era un edificio grande en malas condicións , e saliron moitos homes a recibila . En pouco tempo deuse conta do que lle habían prometido, encerrarona nunha habitación con outras moitas mulleres , tiña que ofrecerlle os seus servizos a moitos homes cada día. Cuando descubríu a farsa decidíu intentar escaparse unha  noite ,por desgracia pillarona , amenazarona de morte , e tivo que pasar moito mais tempo en aquelas condicións. Esta é a situación que moitas mulleres e nenas teñen que sufrir,  ser engañadas no seu país de orixe no que están nunha mala situación vulnerable e prometenlles ao chegar aquí un futuro mellor. E aquí teñen que sufrir que trafiquen con elas e sufrir centos d

(Microrrelato) Traición

Vivíamos todos nun pequeno pobo de Lugo, era un lugar normal coma outro calquera no que nunca pasaba nada, a maioría eran persoas en paro ou maiores. Non había industria algunha a parte de un pequeno bar . Pero dende  o goberno dixeron que aquí  construiríase un gran centro comercial , que daría a xente do pueblo unha vida mellor , turismo e empleos e o pobo crecería. Foi sen dúbida un momento de euforia para todos , algo bo ao final para o pobo . Dous meses despois comenzaron as obras , eran ao lado do pobo , pero ainda así parecía estar moi cerca , creíamos que era mellor para nos , cada día había cousas novas , a veces os cementos, pilares , algún muro , escaleiras e demáis. Pero un día ao levantarnos ,  pobo enteiro  levantouse coa  policía na porta da casa, preguntabamonos o que pasaba , pero dixeronnos que tiñan ordes do goberno de desalonxar todas as vivendas para  proseguir coa construcción do centro comercial. Nos nun principio resistimonos , pero oubo un momento no que a

(Poesía) Regresai

Regresai , regresai que o necesitamos Necesitamos que volvades Que volvades para levantar o país Volvei das americas e da europa Eses territorios non son de verdade O territorio de verdade é a Galiza No que nacestes e vos criastes Necesutavos este territorio Que sufre de sesgo na actualidade Territorio da choiva con mil nomes Galiza deseza ver como voltades Porque chorou cando marchastes Vendo a vosa fuxida temeu a morte Coa súa invasión temeu o silencio Pero ten fe de que desapareza Desapareza esa quinta provincia Esa provincia que é o estranxeiro Esa provincia non recoñecida Pero provincia que tamen é nosa Galiza sufre vosa falta Pero sempre , sempre confía, Confía en que vos acordedes dela Pero tamen que poñades novo rumbo O rumbo de volta cara a Galiza

(Poesía) Pura raza

Somos cans de raza Somos cans sin cabelo Somos cans con enfermidades Somos cans con ollos azuis Somos cans con ollos marróns Somos cans con cabelo largo Somos cans con cabelo corto Somos chihuahuas pequenos Somos dobermans grandes Somos san bernardos diferentes Somos haskis bonitos Somos cans de palleiro Somos, en definitiva cans Somos cans e non somos razas

(Poesía) Cuanto vale una persona

Ahora en el mundo se compra todo Y está de moda comprar personas Algunas quieren y otras engañadas Unas por bien y otras por mal Un deportista puede valer millones Un inmigrante puede valer calderilla Un famoso no tiene valor Una prostituta se vende obligada Cuanto vale una persona ? Una persona no vale Una persona no se puede comprar Una persona obligada a ser vendida Es una persona engañada Una persona que se digna a venderse Es una persona en su pleno derecho Pero si no se digna no es de derecho Te prometen la gloria en tu país Cuando llegas a otro te esclavizan Te prometen felicidad Vives encerrado con muchos otros Te prometen amigos Abandonas a tu familia para nada Es una sociedad justa? Tu tienes la ultima palabra

(Hechos) Mundos gemelos

Hace tiempo vehía como en mi región teniamos nuestra cultura , nuestras tiendas , nuestro idioma y algo que llamabamos nuestro. Hoy , hace cuarenta años teníamos fiestas que podía hacer cualquiera, venían grupos de música en nuestro idioma y con canciones creadas en nuestro entorno muchas veces, ahora otros idiomas se están metiendo en nuestras fiestas y ya nadie de nuestro entorno crea canciones , porque los extranjeros los aplastan si llegan a intentarlo. Hace cuarenta años teníamos tiendas individuales y productos del país , hoy las grandes empresas arrasan con las tiendas individuales y la mayoría de productos llegan de fuera, y los nuestros se los comen otros. Hace años también apreciabamos nuestra cultura y nuestros idiomas, pero ahora parece que cada vez mas pasamos de ello. Hoy  el mundo es mejor que hace cuarenta años , nadie lo duda , pero hoy en día el mundo se acerca a la desaparición de las pequeñas culturas , y de muchos idiomas .

(Poesía) Psicología del mensaje

Hablas y nosotros salimos Nosotros te rebatimos a ti mismo Estamos dentro de ti y no lo sabes Somos los mensajes de la expresión Si eres un político te condenamos Si eres una estrella te humillamos Si eres un delincuente te descubrimos Si defiendes algo te hundimos Somos los que te ponemos  nervioso Pero nosotros seguimos actuando Acabamos con los imperios Pero tu tranquilo que te tocará

(Entrevista) (Música) Fran Trigueros

P:Quien es Fran Trigueros? A que se dedica? R:Soy un músico y tambien compositor P:instrumentista o vocalista? R: Yo soy vocalista pero cuando me pongo a componer también utilizo instrumentos. P:Tipo de musica en el que te especializas? R:Pop romántico P:Desde cuando querías ser músico? R:Yo creo que desde que desde que tengo memoria quería serlo , desde siempre. P:Como de afamado crees que eres? R: Yo considero que la fama no llega así como así , es algi que tienes que buscar y esforzarte y ponerle tiempo para ello. P:Nuevos proyectos en mente? R: Mi proyecto mas grande es dar un montón de conciertos en diferentes lugares este verano. P:Algún premio en tus vitrinas? R:7 el pasado año, el diario 7 días me premio en la gala que organizaban. P: En que te inspiras para tus composiciones? R: Cada canción es un mundo y tiene diferentes fuentes de inspiración. P:Por último,  cual es para ti tu mejor actuación? R:Mi mejor actuación es la de luchar día a día para poder sacar

(Teatro) son galego "y hablo gallego"

Chega Elvira a unha sala de espera da oficina de emprego Elvira:Boas , está ocupada esta cadeira Anxo:Non non podes sentarte Elvira:Ai , dende logo , xa fixen moitas entrevistas de traballo e ninguén me chamou. Anxo: Enton de que busca traballo vostede? Elvira:De conserxe en calquera lado , xa me vale todo a verdade. Anxo: E que busca vostede nunha empresa? Elvira:Que traten igual as mulleres e os homes, que defendan o meu idioma que é o galego, que me deixen ter fillos sen despedirme e que poida vestir libremente . Anxo : Eu o mesmo , pero eu busco traballo de relaciós publicas. Abrese a porta do despacho e sale un home entraxeado Marcos:Benvida dona elvira , xa pode pasar a súa entrevista de traballo. Elvira entra na sala e sentase nunha mesa fronte ao entrevistador Marcos:Xa sabe que estamos buscando unha persoa para o posto de conserxe na nosa empresa e gustaríanos saber que podía aportar a nosa empresa? Elvira: Le puedo aportar mayor actividad, cercanía con el cliente

(Poesía) Primeiras letras

Dende sempre me trataron mal Estou considerado nazismo Non me queren comprender Ainda así molestolles Navego na nada do todo Tamen navego por ser o que son Estou na tua vida hoxe Se queres maña seredes mais Minten moitos sobre min Oculto cousas nestes versos Resistome a desaparecer Teño o poder de crear igualdade Asinto cando estou ben Se non o fixera sería penumbra Quero expandirme polo mundo Une petit me chaman en francés Estou xa farto de todo Escravizanme nos medios Se falo eu somos millons falando Calo por non discutir Revolvome na tumba Antes de resucitar de novo Volver a vida xa e miña costume Ainda que nunca morrín de verdade Se queres buscame nestes versos

(Poesía) Gañarei

Hoxe perdín aos meus fillos Hoxe perdin meus amigos Hoxe vexome mal Hoxe teño futuro negro Hoxe sintome traicioada Hoxe danme a espalda Hoxe din que estou ben Hoxe estou peor ca nunca Hoxe paso desapercibida Hoxe non me fan caso Hoxe manipúlanme Hoxe útilizanme con intereses Maña non estarei en ningures Maña non serviren pra nada Maña estarei morta Maña recordaran como era Maña tamen me olvidarán Maña pra min non existe Maña suarei frío Maña non estarei na túa casa Maña non estarei en ningunha Maña so serei un nome Maña sen min estaredes peor Eu son abstracta pero sintesme Eu son grande pero pequena Eu son necesaria para alguns Eu son innecesaria para outros Eu son alguen que incomoda Eu incomodo as clases altas Eu son quen azouta o governo Eu son quen fai as revolucións Eu non me sinto resentida Eu sintome maltratada Eu teño infinidade de anos Eu chamome cultura                      Creación propia

(Experiencia) Editorial

Hace un tiempo pensaba que las editoriales solo recibían escrituras y las publicaban.Pero después me di cuenta de que no. Hace cosa de un año realicé una breve colaboración con una editorial y descubrí todo lo que tiene que hacer una editorial . Recibe solicitudes para publicaciones hasta booktrailers, entrevistas y demás.  No todos los manuscritos que reciben son aceptados , ya que son muchos , no todos son del género que maneja la editorial o no son de suficiente calidad. Algunas editoriales incluso tienen diferentes departamentos para los diferentes géneros literarios y las actividades a realizar.  De todas, no están lo suficientemente protegidas y muchas sobreviven a duras penas, pero siempre que exista una boluntad podréis publicar vuestros libros si son de suficiente calidad en una editorial.

(Causa) Wattpad galego

Estiven mirando estes días nesa rede de escritores e lectores a veriedade de idiomas que teñen dispoñibles para escribir un libro. Eran mais ben tirando a poucos idiomas , sendo unha rede que pretende crear cultura parece que neste sentido busca a perda da cultura idiomatica. Por iso decidin nestes días que vou crear un concurso so de libros en galego en dita rede, e irei publicando o nome dos autores que en wattpad escruben en galego e como son as súas historias . Tamen me queixarei a wattpad para que incluia moitos mais idiomas .

(Poesía) "somos iguales"

Tu te ves bien contigo Yo vi en mi algo diferente, Tu crees en la religión Yo creo en lo que veo Tu creas desigualdad Yo creo mi vida de paz, Si no me crees miralo No necesito tu ayuda Tenemos coincidencias Odiamos la guerra Pero estamos ciegos Y necesitamos ayuda No podría estar sin ti Me equivoqué al decir iguales Soy una persona sin creencias Pero a ti ellas te ciegan. Los finales del primer y último verso juegan en la contrariedad , igual que los dos centrales. Y habla sobre las creencias que pueden tener dis personas , a una le ciegan y la otra persona no tiene ,pero aún así pueden convivir tranquilamente los dos.                       Creación propia

(Vida) la forma de ser del que menos tiene

Ves a la gente que tiene mucho de todo , que consigue todo lo que quiere , muchas veces avaricioso , otras indiferentes . Sin embargo te fijas en los que menos tienen y son lo contrario, lo que buscan es el bien para todo su grupo de confianza ,sueñan con grandes cosas pero al mismo tiempo son felices con lo que tienen . Tambien tienen problemas como no decirlo , problemas en lo economico y en lo que conlleva en el día a día , pero a pesar de ello son los que mas Aman compartir con los demás . Muchas veces parece que piensan que le deben algo a la vida , ya solo por la pobre pero muchas veces feliz vida que se les ha dado . Y en los malos momentos buscan refugio en actividades, muchos confían en sus creencias religiosas o en otras creencias diferentes. Tampoco diré que no son inmateriales porque todo el mundo (mas o menos) tiene que tener algo material. Pero las personas con menos recursos le da mucho aprecio a la risa, a las historias , a la cultura y a todo lo que le rodea. No

(Opinión) La mano al bolsillo

Si eres un chico y te sientes identificado con la frase presta atención. Te gusta que te manoseen cada vez que sales de fiesta varias veces , te gustaría que por ir vestido como te de la gana te llamen fresco , claro que no. Es facil sacar la mano a pasear ? Pues depende de la persona , si te metes en algunos grupos de amigos te das cuenta de que a veces parece que lo hicieran por costumbre . Lo que está claro es que siendo mujer hoy en día te expones a este tipo de conductas , no importa como seas , ni que te moleste . Justifican algunos que las chicas visten provocativas o que cuando se visten provocativas se lo buscan , (existe algo , se llama libertad) libertad a vestir como quieras , libertad a ser como quieras , sin que nadie te lo prohíba o se aproveche de ello.

(Persona de interés) Philip Roth

Era un escritor americano cuya familia había emigrado de la región Polaca de Galitzia . En sus libros trata la maldad y la sexualidad entre otras muchas cosas. Sus libros mas famosos son: Goodbye columbus,portnoy's complaint y pastoral americana , ésta ultima consigue para el autor el premio pulitzer. Formaba parte de la academia americana de las ciencias y otras minoritarias. Tiene numerosos premios :Medalla nacional de humanidades y de artes,premio medics,premio nacional del libro de ficción, premio faulkner,pulitzer,novokob y premio princesa de Asturias de las letras.            Muere hoy a los 85 años

(Historia)1 Ultima parte,esta son eu Maruxa

Hoxe teño vinte anos , e esta foi a miña vida , porqué vola contei , porque tiña que contarlla a alguen pra quedar tranquila e que se coñeza a miña historia. Como vistes hai moitos menos claros que oscuros , e iso é o que me levou a tomar a decisión que eu hoxe tomo. Non quero volver a pasar por eses momentos de novo , quero que a xente se acorde de min non coma unha rapaza triste que podo ser no futuro , senon nos ratos de felicidade que tiven no pasado.   Ata sempre.                                  Fin

(Historia)1 Esta son eu ,Maruxa

Nacín fai vinte anos no berce dunha familia humilde de emigrantes africanos ao sul de pontevedra. Miña nai morreu ao mesmo tempo que eu nacía. Meu pai despois diso choraba todos os días pola súa muller. No pobo a xente vianos mal porque eramos Negros , mesmo se apartaban de nos nas festas e celebracións , nin que tiveramos a peste. Pouco despois comezei en primaria nun colexio publico cercano , alí era a unica persoa dunha cor diferente , en clases e no comedor sentabame sola porque ninguen se relacionaba conmigo. So falaba galego porque foi o primeiro que aprenderon aquí meus pais , e por falar galego a profe de castelán votabame sermóns . Varios anos despóis acabaría primaria e comezaría a ESO , ese veran despois de acabar o colexio morre meu pai e teño que ir vivir cos meus avos. O meu comezo na secundaria foi igual que na primaria , soa . So se acercaban a min para insultarme e preguntarme cousas tontas as que eu prefería non responder. Tiñamos unha asignatura case obrigato

(Historia) 1 Parte 6 esta son eu , Maruxa

Asi foi , semana tras semana , viamonos no parque , non saltabamos ningunha , e din que o amor era so o primeiro ano , pois non , nos xa levabamos 4 tras un ano quedando cada semana.  Ela facíame un agasallo cada mes como se fose o primeiro , e non perdía nunca nada de ilusión ,sempre cun sorriso pra min ainda que ela estivese mal . Chegou un tempo preocupante , un tempo que o sentín moito polo meu descoñecemento da situación . Levaba un mas sen ter noticias dela , o meu pensamento era sempre negativo e pensaba que xa a aburrira , ou que lle fixese dano. Nada mais lonxe da realidade , acerqueime a sua casa , e ali xa non vivía ninguén,  estaba valeira e polomenos marcharan faría unha semana. Pregunteille aos veciños e o que descubrin foi a peor coitelada que sufrín na miña vida , catro anos despos de comezar conmigo , contaralle ao pai que se enamorara dunha rapaza , ela xa me dixera que seu pai non o entendería . Tampouco me esperaba o que pasou , so vos podo contar que o pai se

(Historia) 1 Parte 5 esta son eu , Maruxa

Logo do acontecido no parque todos os días se converteu na miña sombra , ela era o motor da miña cadeira por asi dicilo. Falabamos ata cando estabanos caladas xa que unha mirada conta mais ca mil palabras, pra min , a vida volverase perfecta. Pero axiña chegaron os detractores , uns estaban celosos de que unha rapariga que eles consideraban inferior estivera ca rapaza ata agora mais popular do centro, outros so tiñan fantasías con nos as dúas , pobres incredulos . As rapazas , malia teren prexuizos contra nos aceptarono. Alguns rapaces insistían no seu intento de parecer viriles con nos as dúas , gritaban pra chamar a nosa atención , eran violentos con outros rapaces, nos dixemoslle que iso so estaría nas súas fantasías . Estabamos a piques de acabar a ESO , xa levabamos tres anos xuntas , no día da  graduación prometemonos que a pesares de ir estudar bacharelato a sitios distintos nos iamos ver todas as semanas. CONTINUA NA SEGUINTE PARTE

(Historia)1 parte 4 esta son eu ,Maruxa

Un mes mais tarde estabamos paseando polo parque de sempre , as plantas e as arbores non estaban en flor coma nas historias cursis que lin nas que cada vez que alguen paseaba por un parque todo eran flores , ai por deus que alerxia. Parou ela de empuxar na cadeira de rodas , puxose diante miña e suspirou moi forte , como se a vida lle fose nelo , a verdade , púxenme nerviosa non sabía que pasaba ata que ela me bicou . Despóis diso todo foi silencio durante varios minutos , ollabamos a unha cara a outra  sen saber que dicir, era a primeira vez que me bicaban e non llo quería contar a ela tan rapido pero sen dubida gustarame bicala. Despois do silencio xa me dixo que gustaba de min dende facía xa un tempo pero esperou dous meses a contarmo .Ela tiña unha vergoña increible , estaba vermella coma un tomate o que me deu para rir. Por último veu a pregunta , pensei que me preguntaría co típico queres sair comigo , pero non , dixome   ( importache sair comigo ainda que a xente nos vexa ma

(Historia) 1 parte 3 Esta son eu , Maruxa

Xa quedara atras o incidente con aquel rapaz  e  fixen xa varios e varias amigas , mais amigas que amigos xs que me custaba confiar no xenero masculino polo que xa me fixera  e seguía facendo sufrir. As miñas amigas converteronse na miña vida , despois dos estudos claro , era a segunda  mais aplicada do meu grupo de amigas ,  que se me sentía mal por iso ? Pois non , porque sempre me alegrei polo ben alleo. O caso foi que pouco a pouco notei que unha rapaza en especial quería pasar mais tempo conmigo e coñecerme mais , soíamos quedar algunhas tardes nun parque do meu pobo pra pasear , ela sempre quería levar a miña cadeira de rodas e que eu descansase os brazos, se vos digo a verdade , era a primeira vez que alguen me trataba asi , e eu non sabía como actuar . Varias tardes despois comezou a contarme  os seus segredos mais profundos que non coñecía ninguén e quería estar ainda mais tempo comigo . Non o entendía , porqué me quería tanto ? Comprendino un mes mais tarde . CONTINUA NA

(Historia)1 Parte 2 Esta son eu, Maruxa

Un día pola tarde uns rapaces dixeronme que querían falar conmigo e coñecermonos , eu díxenlle que falabamos a tarde , e así foi , a tarde quedamos alí cerca do instituto para coñecermonos. Ao principio foron moi amables pero despóis comezaron a facer comentarios realmente molestos sobre o meu físico pero no momento non me preocupei por  nada . Despois un deles dixome para ir a súa casa para coñecerme mais e eu díxenlle que non que xa chegara aquel día . So recordo que naquel momento empezou a darme unha longa malleira de dez largos minutos ao que non lle pareceu suficiente ainda ("") Despois diso recordo estar nun hospital , creo que era a UCI pero non o sabería decir. . Estaba cuberta de sangue e con cortes e golpes por todo o corpo , entrou un medico e pregunteille se me ía poñer mellor  , a resposta del fixose esperar escondida detrás dun telón tupido de silencio . Dixome que tiña as dúas pernas rotas e que probablemente non volvería andar , pero iso non foi o peor