Asi foi , semana tras semana , viamonos no parque , non saltabamos ningunha , e din que o amor era so o primeiro ano , pois non , nos xa levabamos 4 tras un ano quedando cada semana.
Ela facíame un agasallo cada mes como se fose o primeiro , e non perdía nunca nada de ilusión ,sempre cun sorriso pra min ainda que ela estivese mal .
Chegou un tempo preocupante , un tempo que o sentín moito polo meu descoñecemento da situación . Levaba un mas sen ter noticias dela , o meu pensamento era sempre negativo e pensaba que xa a aburrira , ou que lle fixese dano.
Nada mais lonxe da realidade , acerqueime a sua casa , e ali xa non vivía ninguén, estaba valeira e polomenos marcharan faría unha semana.
Pregunteille aos veciños e o que descubrin foi a peor coitelada que sufrín na miña vida , catro anos despos de comezar conmigo , contaralle ao pai que se enamorara dunha rapaza , ela xa me dixera que seu pai non o entendería .
Tampouco me esperaba o que pasou , so vos podo contar que o pai se enfadou moito , e sua nai defendeuna , os tres tiveron un final horrible.
Comentarios
Publicar un comentario