Logo do acontecido no parque todos os días se converteu na miña sombra , ela era o motor da miña cadeira por asi dicilo.
Falabamos ata cando estabanos caladas xa que unha mirada conta mais ca mil palabras, pra min , a vida volverase perfecta.
Pero axiña chegaron os detractores , uns estaban celosos de que unha rapariga que eles consideraban inferior estivera ca rapaza ata agora mais popular do centro, outros so tiñan fantasías con nos as dúas , pobres incredulos . As rapazas , malia teren prexuizos contra nos aceptarono.
Alguns rapaces insistían no seu intento de parecer viriles con nos as dúas , gritaban pra chamar a nosa atención , eran violentos con outros rapaces, nos dixemoslle que iso so estaría nas súas fantasías .
Estabamos a piques de acabar a ESO , xa levabamos tres anos xuntas , no día da graduación prometemonos que a pesares de ir estudar bacharelato a sitios distintos nos iamos ver todas as semanas.
CONTINUA NA SEGUINTE PARTE
Comentarios
Publicar un comentario