El blog de sergiotop

É a historia de Sara unha rapaza de aldea que non foi a escola ata os 8 anos, debido a sua tardanza non coñecía aos demais compañeiros e eles entre si si que se coñecían. Tiña unha enfermidade chamada autismo que lle impedía tamén socializar co resto das persoas, e sen falar con ninguén votou 3 cursos, e cando todos se metían con ela apartabase a escribir contos, e gardabaos detrás dun listón de madeira solto que tiña no faiado. Un día colleu todos os relatos, pero atopou un, nun papel vermello que non escribira ela. Pero non era un relato, era unha carta, e decía " non sei quen es pero todo isto que escribes encantame, gustaríame coñecerte" Firmado con data de 2 de xaneiro de 1987,o que era imposible porque estaban en 1977, había dez anos de diferencia. Foi entón cando Sara volveu escribir unha historia, cunha mensaxe ao final que decía "quen es?" e deixouna detrás do listón, ela realmente non esperaba resposta pero si, varios días despois aparece outra carta fi

Neste artigo recollense as historias de varias persoas que viviron esa epoca e de todo o que aconteceu neses anos Creo que en moitas ocasións fálase de que foi unha época luminosa. Imaxino que por contraste co tempo anterior, que máis gris non podía ser. Eu vía a sociedade moi constreñida nas costumes, moi pechada, moi pouco aberta a cambios. Especialmente nas pequenas vilas.E moito franquismo, dese que está na raíz dos corpos, dese que aínda está presente en moitas cabezas. Cando digo franquismo, digo esa interiorización da represión. Non era só que viñesen os grises mallar en nós nas manifestacións, ou que aínda houbese tantas cousas prohibidas. Era o franquismo nas cabezas, a xente tratando de controlar unha a outra.É unha pregunta tan aberta que me custa un pouco responder...O da liberdade social depende un pouco de onde vivises, xa sabes. A presión social non é a mesma nunha pequena vila que nunha cidade. Non o é nin a presión social real, exercida pola xente, nin a que ti per