El blog de sergiotop

Chegamos a un lugar ao que lle chamaban Cidade de Mexico , era coma o sitio onde viviamos pero moito mais grande , ali meu dono e eu descansamos unha semana , el tocaba a sua guitarra e gañaba para comer , e eu coma sempre levaba as sobras. Ao acabar esa semana seguimos cara o norte, pero topamonos con algo que no lo impedía , un muro moi alto , ao outro lado había persoas gardando que ninguén o cruzase . Intentou falar con eles o meu amo , pero sen obter nada , por non ter papeles non podía entrar. Volvemos a cidade de Mexico, a vida volveu a ser a mesma , todos os días a tocar música para poder comer . Pero había unha diferencia, esta vez acumulabanse moreas de persoas arredor del , e gañaba moito mais diñeiro.  Unha tarde uns homes acercaronse a el , non sabía o que lle querían ao meu dono , so sei que cando acabaron de falar tiña un sorriso enorme. Montaronnos nun coche e levaronnos por unha estrada ata o muro ...

Cada semana pasaba un camión que levaba carnes e conxelados , e ese día da semana , desta volta meu dono preguntoulle ata donde ia co seu camión, el dixolle que ia ata a fronteira Norte. Comprou unhas sardiñas e voltou a sua chabola. Os seguintes días non deixou de dar voltas e rosmar con que tiña que coller ese camión e ir ata a fonteira . Quería complir o seu soño , e ese ia ser o primeiro paso para logralo. O tempo pasaba moi lento canto mais se acercaba o mercores que era cando chegaba o reparto. Chegou o mercores , colleume a min e a guitarra e baixou a toda presa ata a cidade , retrasabase , e tivo que esperar media hora. Cando chegou , conteulle toda a historia e pediulle para ir con el , o conductor dixo que si a cambio de axudalo co reparto os tres días que levaba a viaxe ata a fronteira. Foron tres días duros , por estradas case inexistentes , barrancos e moito traballo , pero ao terceiro día ali estaba , na fronte...

Chamome Rulfo, Vivo nas chabolas de Rio De Janeiro co meu dono , un home que case non come nunca e vai vestido con unha roupa moi rara que está moi sucia, pero son un can , non sei de moda. Durmo nun oco que me fixo o meu dono con taboas de madeira . Meu dono vive debaixo dun coberto mal feito con catro chapas mal postas , nun lugar polo que pasa un pequeno regato de auga , pero non se pode beber porque está moi contaminada . Morre moita xente cada día , normalmente asasinados polos que viven aquí ou pola policía . Sempre fala meu dono de que quere ir ver mundo antes de morrer , que non quere pasar a vida sen sair dese curruncho de pobreza e peligro, soñaba con como era o mundo , se era igual co que el podía ver ou había algo mais  fora esperando a que el o vexa . Para comer algo e beber tiña que desplazarse moita distancia ata a cidade , na que pedía diñeiro tocando unha guitarra que atopara no lixo , estaba ben , pero non ...

Houbo un momento negro Un momento no que se tinguiu o mar Onde todo un pobo se uniu Cando mais se necesitaban entre eles As gaivotas xa non eran branquecinas Os peixes xa non existían As praias eran dunha espesa lama Unha lame negra que creaba tristura Dende outros países nos viñan axudar Ata a realeza por ali de deixou observar As traxedias fan dun pobo unha unión A unión que fai que todo funcione Que viña o lobo decían Pero non o quixo escoitar ninguén Que viña o lobo e o lobo chegou Cunha couraza negra de ferro O noso monstruo chamouse Prestige Pero non vai ser o último Como xa cairon outros antes Outros cairán moito despois

El palacio de la memoria es el metodo de memorización de conceptos mas efectivo , consiste en : -Primero piensas en un lugar que conozcas al centimetro cada objeto , cada rincón . -Después comienzas a estudiar y cada concepto que quieres memorizar lo asocias a un objeto o zona de ese ambiente , por ejemplo una habitación , al llegar a la habitación el primer concepto lo asocias a la puerta que es lo primero que vas a ver , y después abrrs la puerta y hay mas objetos y rincones , y a cada uno le asocias un concepto nuevo y así con solo pensar en ese ambiente recordarás todo lo que asociaste a el.

Esta es la historia de Mark y Paula , ellos se conocieron con 15 años , iban a la escuela juntos , al principio solo se conocían de vista , pero poco a poco se fueron conociendo y se convirtieron en grandes amigos. Entonces es cuando a Mark le comenzaron a ir mal las cosas , se murio su padre y comenzaron a tener muchos problemas economicos con peleas en casa . En el colegio se había convertido en una persona solitaria y solo Paula le hacía compañía de vez en cuando . Hasta que un día le quitaron la casa a la familia de Mark, la depresión le consumía tras ese momento , se iban a quedar en la calle , o eso creía el , porque un buen día los padres de Paula dijeron que Mark podía quedarse en su casa hasta que las cosas mejoraran . Tras animarlo mucho , acogerlo en su casa y compartir muchos momentos juntos Mark se había enamorado de Paula . Comenzó a darle verguenza hablar con ella por miedo a no gustarle , y ella co...