Cada semana pasaba un camión que levaba carnes e conxelados , e ese día da semana , desta volta meu dono preguntoulle ata donde ia co seu camión, el dixolle que ia ata a fronteira Norte. Comprou unhas sardiñas e voltou a sua chabola.
Os seguintes días non deixou de dar voltas e rosmar con que tiña que coller ese camión e ir ata a fonteira . Quería complir o seu soño , e ese ia ser o primeiro paso para logralo. O tempo pasaba moi lento canto mais se acercaba o mercores que era cando chegaba o reparto.
Chegou o mercores , colleume a min e a guitarra e baixou a toda presa ata a cidade , retrasabase , e tivo que esperar media hora. Cando chegou , conteulle toda a historia e pediulle para ir con el , o conductor dixo que si a cambio de axudalo co reparto os tres días que levaba a viaxe ata a fronteira.
Foron tres días duros , por estradas case inexistentes , barrancos e moito traballo , pero ao terceiro día ali estaba , na fronteira norte , os seguintes días foron todos de camiñar e camiñar, de vez en cando collianos un coche e adiantabamos camiño , via nos peus do meu dono callos de andar descalzo e sufría pero el quería seguir.
Non sabíamos canto tempo levabamos andando pero pasadas algunhas semanas chegou un punto no que xa non podíamos seguir , había unha zanxa excabada no chan pola que pasaban barcos , estabamos no que chamaban o canal de Panamá.
Tivemos que recorrer algunha distancia para conseguir cruzala por unha estrada moi rara que se levantaba , eu nunca vira algo así e estou seguro de que o meu dono tampouco , seguimos o camiño ata as terras do norte , que nos dixeron que eran as mais ricas do planeta.
Comentarios
Publicar un comentario