Ir al contenido principal

(Historia) A familia vilas no franquismo

21/12/45
Eu chamome Antía vilas e vivo en Becerrea , meus pais traballan no campo pero tamén nunha peixaría.
Temos unha casa humilde na que neste inverno do 45 a choiva e os temporais fixeron que entrase a auga.

Non temos moito diñeiro pero no pobo facemos trocos para non ter que gastalo , temos que desprazarnos a pé cinco quilometros ata a panadaría mais próxima xa que non temos coche.

Estou escribindo isto agochada no faiado da miña casa para que quede para a prosperidade en galego , porque polo que din meus pais non o podo falar en público pra non meterme en líos.

23/12/45
Estou empezando a escribir historias en galego e agochandoas nunha caixa de metal no meio do monte para que se se perde definitivamente o galego logo o volvan intentar recuperar, sei que non vai pasar , pero non perdo nada por intentalo.

27/12/45
E plena noite e acabanse de escoitar dous tiros , tamen se escoita a moita xente chorar e outras gritando.
  MAIS TARDE
Hoxe definitivamente é un día moi extraño , todo o mundo está moi extraño , vixiando , ademais ninguén me fala en galego , nin meus pais nen meus tíos , ninguén en definitiva,  cando onte o falaban.

ÚLTIMO DÍA DO ANO
Hoxe é un día triste , uns homes de uniforme enttaron na miña casa e foron a habiación de meus pais, logo escoitei a meu pai entre choromicos decir "que non o escoite miña filla" e sairon pola porta .

Seguinos , foron cada un souto e alí dixeronlle algo asi como "de cara ou de espaldas" ao que meu pai respondeu "de cara , quero ver a meus asasinos"
Escoitaronse dous tiros , e o corpo de meu pai venceuse e caeu.

Eu saín chorando a abrazar o seu corpo , os soldados sorprenderonse e enseguida se cabrearon e viñeron por min, pensei que me ian matar pero deronme un pedrazo na cabeza.

Agora fixen unha reflexión , e vou deixar de escribir , porque non quero que iso volva pasar , espero que cando leades isto , o galego volva a ser unha lingua maioritaria , usada por todos os galegos sen prexuizos.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Entrevista a Guido Álvarez Parga

En que proxectos colaboras na actualidade? Dende o mes de xaneiro estou integrado na Lug Open Factory (na rúa Pintor Corredoira), desenvolvendo un proxecto persoal relacionado co turismo. Alí colaboro ca xente do coworking, nas actividades do centro, no proxecto Atlantic Hubs, e sobre todo cos compañeiros da incubadora de ideas.  Para o mes de setembro teño tres propostas de traballo moi interesantes e agora estou en proceso de reflexión sobre que decidir. Como sabes, tamén colaboro en radio e en prensa escrita. En que xornais podemos lerte? Dende o 2013 en Galicia Confidencial, e dende este ano tamén en Lugo Xornal e no diario El Progreso. Tes algún blogue propio? Teño un sitio web persoal no que comparto os artigos que escribo para os xornais nos que colaboro, os programas de radio nos que participo, e en xeral todo tipo de reseñas sobre o meu traballo e proxectos nos que estou inmerso en cada momento. O enderezo é  www.guidoalvarezparga.com Como comezou o teu i...

(Entrevista ) Fundación Uxío Novoneyra

-A que se debe o nome da fundación? Debese ao gran poeta e escritor Uxío Novoneyra -E a que se dedica a fundación , cales son as suas funcios? Dinamizar o legado de Uxío e a súa casa museo. -Pero a parte diso sodes encargados doutras cousas ? Si, dos seus eidos , dos arquivos, a biblioteca e a pinacoteca. -Imaxino que a maior parte dos arquivos eran del? Si , como non -Pero tamén sodes moi importantes para o galego e a cultura galega , porqué  motivo? Realizamos proxectos de innovación da cultura galega. -E tamen no exterior? Si , tamén facemos un gran traballo para a internacionalización do galego e da súa cultura , xunto con coñecementos de Uxío e que transpasen as fronteiras nacionais e internacionais. -E realizades moitas actividades e programas? Si , temos unha programación de vangarda , sobre todo poética, cremos que a poesía e algo moi importante agora como tamén o era no seculo...

Una mariposa en tu camino

 Hoy os venimos a traer la historia de esta curiosa página en la que puedes encontrar todo tipo de joyas relacionadas con la naturaleza. Podeis encontrarla en @bolboretas.no.caminho en Instagram y ver como efectivamente son piezas únicas y elaboradas a mano. Su último complemento lo podéis ver, la mascarilla? No, la mascarilla no va incluída, pero si el enganche de la mascarilla personalizado. Este podría ser un anuncio de la teletienda, pero no lo es, es una iniciativa de una estudiante, que, en estos tiempos difíciles ha decidido innovar y llevar a cabo este proyecto para poder estudiar lo que desea. Son muchos los proyectos que realizan los estudiantes para ganar algo de dinero, pero este es 100% natural y totalmente concienciado y ambientado en la naturaleza y una atención durecta y cercana por parte de los administradores de la página.