Ir al contenido principal

Última oportunidad (Relato)

Ella estaba sola y no podía salir de casa, el miedo se apoderó de alla, y siempre observaba por la ventana cada vez que escuchaba un ruido. Sabía que de un momento a otro su acosador podría volver, y que si él quería nada iba a impedir que se acercase a ella, ni la policía que vigilaba su piso. Su miedo era fundado, porque el ya le había hecho daño a muchas otras mujeres antes, pero nadie había podido demostrarlo.

Los policías se fueron, en un cambio de turno, llegaron otros, a uno lo conocía, era la tercera vez que venía esa semana, pero al otro no pudo verle la cara, pero esa voz, le resultaba conocida. De pronto escucha un fuerte golpe y alguien cae al suelo fuera de la puerta, donde estaban los guardias.

-Señorita Collins, abra la puerta, nos acaban de atacar.
-Como lo se?
-Tranquila, sé que puede estar nerviosa pero necesito su ayuda.
-No, no intente engañarme
-Porqué la iba a engañar? Mi compañero se va a desangrar como no me ayude.
-Pero, qué ha pasado?
-Fue el, vino y nos pilló distraídos , hirió con un cuchillo a mi compañero, pero a mi por suerte no, no lo conseguí capturar.
-Si, seguro, vete, o llamo a la policía. 
-Porqué dice eso? Abra por favor 
-No,porque… 

De pronto se escucha otro golpe y otra persona cae al suelo. 

-Señor, sigue ahí 
(Nadie responde) 
-Señor? 
(sigue el silencio) 
Se escuchan pasos acercándose a la puerta, al llegar a la altura de la misma comienza a darle patadas desde afuera alguien. Asustada corre hacia el baño, abre el grifo de la bañera y se va corriendo después a la cocina de nuevo. 

La puerta cede y consigue entrar, es su acosador, sabía que eso podía pasar, pero no lo quería creer. 

-Hola cariño, te dije que iba a volver
-Vete, fuera, no quiero nada de ti, si tanto me quieres vete
-Tu no me fallarás
-Seguro se lo dijiste a las demás, y donde están ahora eh? 
-Muertas, pero tu no me vas a dar problemas. 

Comienza a perseguirla por toda la casa, de forma muy violenta hasta llegar al baño, ella se esconde, y cuando él entra le da un golpe en la cabeza y cae a la bañera. Antes de que pudiese salir enchufa un secador y lo tira dentro encendido. 

-Ahora ya no harás más daño a nadie, nunca

Comentarios

Entradas populares de este blog

(Entrevista ) Fundación Uxío Novoneyra

-A que se debe o nome da fundación? Debese ao gran poeta e escritor Uxío Novoneyra -E a que se dedica a fundación , cales son as suas funcios? Dinamizar o legado de Uxío e a súa casa museo. -Pero a parte diso sodes encargados doutras cousas ? Si, dos seus eidos , dos arquivos, a biblioteca e a pinacoteca. -Imaxino que a maior parte dos arquivos eran del? Si , como non -Pero tamén sodes moi importantes para o galego e a cultura galega , porqué  motivo? Realizamos proxectos de innovación da cultura galega. -E tamen no exterior? Si , tamén facemos un gran traballo para a internacionalización do galego e da súa cultura , xunto con coñecementos de Uxío e que transpasen as fronteiras nacionais e internacionais. -E realizades moitas actividades e programas? Si , temos unha programación de vangarda , sobre todo poética, cremos que a poesía e algo moi importante agora como tamén o era no seculo...

Entrevista ao grupo Odaiko

-Como se describe o estilo de música que facedes? Difícel de respostar, non temos un estilo definido, o que sí estamos todos dacordo en que é unha maneira de acercala a percusión á xente, algo que para todos nos é unha prioridade. -Creedes que lle chega ao público?  Definitivamente sí,  só hai que ver a resposta en cada concerto do público participando de forma activa e como nos transmiten a súa cercanía e simpatía o finalizar os mesmos.  -que cousas curiosas vos pasaron durante as vosas actuacións?  Olvidársenos instrumentos...  darnos a risa durante algunha actuación fruto da naturalidade e cercanía característica dos nosos espectáculos... que nos agasallasen algo... pero... hai momentos, que son verdadeiramente entrañables. Recientemente, en Guitiriz, contábannos como unha das canción de Camiño de volta, o noso espectáculo con Vanesa Muela, que fala sobre un muiñeiro, evocáballe ao recordo do seu avó a unha das nosas espectado...

Entrevista a escritora Mercedes Queixas

Que ramas da cultura tocas ti? O meu traballo cultural céntrase na palabra literaria, ora como autora ora como Secretaria xeral da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. Intentache outras actividades culturais? Interésanme todas as manifestacións e expresións culturais como espectadora, como interlocutora, como destinataria, mais non cheguei a exercer ningunha. Como te decribirías? Unha traballadora da palabra de noso que acredita en que o ensino e a cultura son radicalmente transformadoras para o necesaro avance da sociedade. Que supón para tí Galicia? Un xeito propio e irrenunciábel de ser e estar no mundo. Como surxiu o teu interese polo que fas? A curiosidade ten un papel moi importante en todo o que facemos. O encontro con persoas referentes tamén. A miña vocación como docente naceu xa no instituto precisamente grazas a profesorado referente para min. Á literatura e á escrita tam...